DOCS Folgen

Ons succesverhaal, deel 1 van een tweeluik over integreren in Nederland. Radiomaker Yula Altchouler is een zogenoemd ‘succesverhaal’: 30 jaar geleden als kind perfect geïntegreerd in de Nederlandse samenleving, zich geruisloos aanpassend aan de nieuwe omgeving. Nu vraagt ze zich af: Wie was ik geweest als ik niet in Nederland was opgegroeid? Ze onderzoekt haar succesverhaal en dat van vier leeftijdsgenoten in de tweedelige radiodocumentaire “Ons Succesverhaal”. Voorstelling 25 jaar geleden stond Yula Altchouler met andere vluchtelingenkinderen op een podium. In een voorstelling vertelden ze ieder een zelfgekozen verhaal en reisden daarmee door het land. Voor het Nederlandse publiek was het toneelstuk een manier om vluchtelingen te begrijpen, voor Yula bleek het een belangrijke stap in haar ontwikkeling. “Ik was vijftien, nog maar kort in Nederland en zoekende naar wie ik was. Toen ik de mogelijkheid kreeg om mijn verhaal te vertellen aan anderen, kreeg mijn vlucht een plek.” Het stuk heeft grote impact gehad. “Van een onzekere tiener ben ik al vertellend de persoon geworden die ik nu ben.” Toch knaagt er ook iets. Yula vraagt zich af: “Ben ik in mijn succesvolle aanpassing ook iets van mezelf kwijtgeraakt?” De prijs van succes Yula is benieuwd hoe het de andere kinderen uit het stuk is vergaan, en zoekt hen op. Hoe kijken zij terug op de voorstelling? Welk verhaal vertelden zij toen? En wat zegt het verhaal dat je vertelt over wie je bent of wil zijn? In het radio tweeluik horen we de kinderen van toen - Sahand, Petra, Alberto, Abou en Yula zelf - hun verhaal vertellen en luisteren we met hen naar hun jongere ik. Hun verhalen - van toen en nu - laten ons zien hoe het is om een vluchtelingenkind te zijn en in Nederland op te groeien. Zijn ze inderdaad allemaal een succesverhaal? En wat was de prijs van hun succes? Een Prospektor / NTR productie van Yula Altchouler. ‘Ons Succesverhaal’ is mogelijk gemaakt dankzij steun van het NPO-fonds. Regie: Yula Altchouler Montage & muziek: Jesse Koolhaas Creatief producent: Eefje Blankevoort Feedback en coach: Katinka Baehr Eindredactie NTR: Ottoline Rijks Projectleider: Laura Verduijn

Schrijver Erik Jan Harmens heeft een twintigjarige zoon met PDD-nos en journalist Dieuwertje Mertens heeft een achtjarige zoon met ADHD. Ze houden van hen met heel hun hart, maar het opvoeden was zwaar en vaak ook eenzaam, de sfeer in huis was soms ronduit ‘onplezierig’, zoals de vader van Dieuwertjes zoon zegt. Op zoek naar verbinding gaan zij in gesprek met hun exen en elkaar en met andere ouders en opvoeders met kinderen met ADHD en autisme. Zoals Karin die twee autistische zoons heeft: “De mensen zijn hard. Ze denken toch: Ik ben blij dat dat mijn kind niet is.’ En: “Ik had een heel groot sociaal leven, maar ik heb helemaal niemand meer over.” Katrien, die vier kinderen met AD(H)D heeft: “Ik vind niet dat we een heel makkelijk leven hebben, maar dan hoeft het toch nog niet altijd vervelend te zijn.” Welke offers maken zij bij het opvoeden van hun kinderen? Wat betekent de zorglast voor hun levensgeluk? In deze RadioDoc staan niet de kinderen, maar de ouders centraal. 2,8 % van de Nederlandse kinderen tussen 4 en 12 jaar heeft een diagnose binnen het autistisch spectrum (ASS) en naar schatting heeft 2 tot 7 procent van de kinderen in Nederland ADHD. Voor deze kinderen is het leven soms ingewikkeld. De zorglast voor hun ouders en opvoeders is zwaar. Vaak lijden hun relatie, sociaal leven, werk en geestelijk welbevinden hieronder. Harmens en Mertens vragen hiervoor aandacht in de RadioDoc Onplezierig. Een echte oplossing is er niet voor de ouders, maar het delen van verhalen met andere ouders kan troost bieden.

Een schietpartij in de straat - deel 2: Vergissing In Nederland vinden steeds meer schietpartijen plaats, gepleegd met steeds zwaardere wapens. Maar een schietpartij in je straat is niet normaal en moet dat ook niet worden. In dit documentaire tweeluik wordt de ontwrichtende invloed van een schietpartij onder de loep genomen. En kijken we wat betrokkenen daar tegenover zetten. Zaterdag 12 juli 2014. Het is hoogzomer en behoorlijk warm. Nederland heeft zojuist de troostfinale tegen Brazilië gewonnen. Rond een uur of 1.00 ’s nachts worden in Conradstraat buurtbewoners wakker van geknal. Janke Verhagen komt kort daarna de straat in gelopen op zoek naar haar Stefan, die allang thuis had moeten zijn. Staat zijn auto er al geparkeerd? In deel 2 van een Schietpartij wordt verteld hoe Janke en haar familie in een absurde film terechtkomen. Hoe moet je verder als je geliefde slachtoffer is geworden van een vergismoord? En hoe kijk je naar de jongens die dit op hun geweten hebben? Een radiodocumentaire van Heleen Hummelen. Ja is ja, nee is nee Monoloog van Besan Zarzar (30), afkomstig uit Syrië, waar ze aan de Universiteit van Damascus de studie ‘media en informatie’ afrondde voordat zij zo’n zeven jaar geleden in Nederland belandde. Zij werkte voor verschillende radiozenders, nieuwsagentschappen, tv-omroepen en nieuwe mediaplatforms, waaronder Al Jazeera.net en Euronews. Inmiddels studeert ze Midden-Oosten studies in Leiden. Haar doel is nu om een eigen podcast project te kunnen produceren. Vandaar dat ze onlangs meedeed aan de Oorzaken Podcast Academy, een workshop van Grenzeloos Geluid en het NPO-fonds waarin beginnende makers worden opgeleid in het maken van podcasts. Dit item is het resultaat van een van de opdrachten van deze workshop, onder eindredactie van Randy Vermeulen.